ထိုင္းပုလိပ္မ်ားသို႔ေက်းဇူးတင္ျခင္း

ကၽြန္ေတာ္..ဒီေန႔…လြတ္တို႕လို႔ထို္င္းဘာသာျဖင့္ေခၚေသာကားထဲမွာ..ဖုန္းေတြတစ္ဂြီဂြီနဲ႕ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနပါေတာ့တယ္။တဂြီဂြီလို႔ျမည္ရတာကေတာ့..ဖုန္းအသံကိုပိတ္ထားလို႔ပါ…။
ကားေပၚတက္တာနဲ႔ဖုန္းကိုသတိရွိစြာနဲ႔ကၽြန္ေတာ္အသံပိ္တ္လိုက္မိတာကအခုေတာ့မွန္သြားတယ္ေလ။…..စူရပ္ဌာနီ(ထိုင္းေတာင္ပိုင္း)ကိုအလုပ္သြားလုပ္လိုတဲ႔ခ်ာတိတ္ေလးတစ္ေယာက္
ကယ္ရီလက္ထဲထည့္ျပီးလိုက္မွေအးျပီမွတ္ထားတာ……သားပုလိပ္မိျပီဆိုတဲ႔ဖုန္းအသံကကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကိုေကာင္းေကာင္းအေနွာင့္အယွက္ေပးလိုက္နိုင္ပါျပီေလ။
ေက်းဇူးတင္ရမွာက…..ေငြေပးလိုက္ျပီျဖစ္ေပမယ့္..အခုျပႆနာတက္ေတာ့..ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းကိုင္တာကို..ကိုင္ျပီးလက္ခံစကားေျပာေပးေနတဲ႔သူ႔ကိုျပန္ျပီးေက်းဇူးတင္ရေသးတယ္။
ကယ္ရီေတြရဲ႕လုပ္ပံု………..ဗန္ေကာက္ကေနစူရပ္ဌာနီကိုသံုးေထာင္ယူလိုက္ျပီးပို႔တာကစိုင္တိုင့္မိုင္လို႔ေခၚတဲ႔..ေတာင္ပိုင္းသြားကားဂိတ္ကိုပဲျပန္ပို႔…ျပီးေတာ့ကားသမားနဲ႔ေ၀စားႀကမွ်စား
ႀက…။အခုေတာ့ဘယ္လိုကေနဘယ္လိုအခ်ိတ္အဆက္မမိျဖစ္ျပီး…ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပုလိပ္လက္ထဲေရာက္ေနပါေတာ့တယ္..။..ကားေပၚကလူေတြကလည္း..တစ္လမ္းလံုးဖုန္းတစ္လံုးနဲ႔
ဗမာစကားေျပာျပီးအလုပ္ရႈပ္ေနတဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ကိုစူးစမ္းကုန္ႀကျပီေပါ့။ဒါနဲ႔…ကၽြန္ေတာ္စိုင္တိုင္းမိုင္(ေတာင္ပိုင္းကားဂိတ္)ကိုေရာက္လာခဲ႔တယ္…။တိုက္ဆိုင္လြန္းစြာပဲ
ကၽြန္ေတာ္သြားတ႔ဲခရီးက..ထိုကားဂိတ္ကိုျဖတ္ရေတာ့…စိတ္ထဲမွာေတာ့ေတြးမိသား..ဒီလူေတြဒီလိုင္းကားေတြနဲ႔ပဲပို႔မွာလား..လို႔..။ေကာင္ေလးကိုဖမ္းထားတာဘယ္မွာလဲကၽြန္ေတာ္မေမးအားပါဘူး
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္….ပုလိပ္ေတြေျခရႈပ္လ်က္ေစာင့္ႀကည့္ေနတဲ႔ဒီကားဂိတ္ကေအာင္ျမင္စြာထြက္လာနိုင္ေအာင္အရင္ႀကိဳးစားရတယ္..။ေျပာရင္းဆိုရင္း….ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ….ကိုေရႊပုလိပ္တစ္ေကာင္။
ကၽြန္ေတာ္ေရွင္ဖို႔မႀကိဳးစားပါဘူး…..သူ႔အနားကိုသာ.တန္းတန္းႀကီးေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္..။ကိုယ္စီးမယ့္ဆိုင္ကယ္ဂိတ္ကလည္း…သူ႔အေနာက္မွာကိုး…။ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေတာ့။။။။။
ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္သိျပီးသားပါ….သင္းတို႔ကၽြန္ေတာ့္ကိုဗမာလို႔ကိုထင္မွာမဟုတ္…အေႀကာင္းကေတာ့….ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြ..လႈပ္ရွားမႈအမူအရာေတြထဲမွာ..ပုလိပ္ကိုအနီးကပ္
ျမင္လိုက္ေပမယ့္….ခံစားခ်က္တစ္စံုတရာမရွိဘူးဆိုေသာ…ဟန္ကိုကၽြန္ေတာ္ထည့္ထားတယ္ေလ။တကယ္ေတာ့ရွိပါတယ္..သူတို႔မေတြ႕တာပါ…ပုလိပ္ကိုျမင္လို႔ထိတ္လန္႔တဲ႔အမူအရာနဲ႔ဟန္ပန္ဆိုတာ
ကလည္း…..ယိုးဒယားသက္တမ္းမွာ..ခဏခဏေပၚရလြန္းလို႔….ဒီခံစားခ်က္နဲ႔ထိတ္လန္႔တဲ႔ဟန္ပန္ကိုဘယ္လိုခ်ဳပ္တည္းျပီး..ဘယ္ေခ်ာင္မွာ.ဘယ္လို၀ွက္ထားရမယ္ဆိုတာ…ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္း
ကၽြမ္းက်င္ခဲ႔ျပီ။…မေႀကာက္ဘဲေနမလားဗ်ာ…………ကၽြန္ေတာ့္မွာ..နယ္ေက်ာ္ေနတဲ႔..အလုပ္သမားလက္မွတ္နဲ႕…..ေငြသားနည္းနညး္မ်ားမ်ားပါခဲ႔တာမဟုတ္လား…။မိလို႔ကေတာ့…တစ္ေထာင္ေလာက္
ျပန္က်န္ေတာင္ကံေကာင္းေပါ့။ဒီလိုနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ကားဂိတ္ကိုေအာင္ျမင္စြာျဖတ္သန္းျပီး……………..
သြားလိုတဲ႔ေနရာကိုေရာက္…ေကာင္ေလးကို..စံုစမ္းေတာ့..ဟူး…………။သူလည္းလက္ရွိစိုင္တိုင္းမိုင္
ကားဂိတ္မွာပဲမိေနတာပါတဲ႕…ပုလိပ္အေျပာ။ကၽြန္ေတာ္လည္းေထြေထြထူးထူးေျပာမေနေတာ့
သူလည္းစားေနက်ေႀကာင္ဖား……ကိုယ္လည္း…စားခံေနက် ငါးေႀကာ္မဟုတ္လား……..
ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲေမးေတာ့……သံုးေထာင္ တဲ႔…အင္း…..မတတ္တေခါက္တတ္တေခါက္နဲ႔
နွစ္ေထာင္ဆစ္ေတာ့……..ကိုေရႊပုလိပ္ကအိုေကသြားတယ္…………။
ေလသံကအေတာ္ေလကိုေပ်ာ့ေပ်ာင္းေနတာကိုႀကားျပီး…ကၽြန္ေတာ္အေတာ္ေလးစိတ္သက္သာရာ
ရသြားတယ္ဗ်ာ……။ဒီထက္ႀကမ္းတမ္းစြာေငြေတာင္းတတ္တဲ႔..သင္းတို႔ကိုကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ခဲ႔ဖူးျပီမဟုတ္လား။….သူ႔ဘဏ္တြင္းကိုပိုက္ဆံထည့္ခုိင္းတယ္ဗ်ာ…ဘဏ္နံပါတ္ေတြအေသအခ်ာေပးလို႔ေပါ့………
ကၽြန္ေတာ္လည္း၀မ္းသာအားရ….ထည့္မယ္လုပ္ကာမွ……..ဖုန္းျပန္ဆက္…အစ္ကိုေရ……..
ကၽြန္ေတာ္လည္းဒီနားမွာရွိေနတယ္္..လာယူပါလားဗ်ာ…..ေငြလက္ငင္းေပးေတာ့ပိုေကာင္းတာေပါ့
ဒီလိုေျပာႀကည့္ေတာ့…….သူကလက္မခံ..သူ႔ဘဏ္ကိုသာထည့္ေပးဖို႔တတြင္တြင္ေျပာေနေတာ့တယ္
ေလ။…..ဘာျဖစ္လို႔လဲတဲ႔………..ကၽြန္ေတာ္ထည့္လိုက္လို႔အစ္ကိုကမ၀င္ဘူးေျပာရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ
လို႔…ကိုယ္စိတ္မခ်တာကိုေျဗာင္ပဲေျပာလိုက္ေတာ့တယ္္။။။။။။။။သူ..ဒီလိုလူမဟုတ္ဘူးတဲ႔
…………ဟုတ္ကဲ႔…….ဒါဆိုလည္းထည့္ပါ့မယ္ေပါ့….ဘယ္တတ္နိုင္မလဲေနာ္…….
ကိုယ့္လူတစ္ေယာက္လံုးသူ ့လက္ထဲမွာမဟုတ္လား...........။ဒါနဲ႔အဆင္သင့္လက္ထဲကဖုန္းနဲ႕သူ႔ရဲ႕..ကတ္စီကြန္ဘဏ္ထဲကို
ေငြလႊဲမယ္လုပ္ေတာ့..ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာကသူ႔လူကိုလွမ္းေမးတာႀကားလိုက္တယ္...ဖုန္းထဲကေနေငြလႊဲရလို႔လားတဲ႔..။
တစ္ေအာက္ေလး႒ကာေတာ့..လႊဲျပီးတဲ႔အေႀကာင္းနဲ႔သြားစစ္ဖို႔အေႀကာင္းဖုန္းဆက္ေျပာလိုက္တယ္..။တစ္ေအာက္ေလးႀကာေတာ့..ျပန္စစ္ပါဦးတဲ႔။သူ႔ဘဏ္ထဲကိုမ၀င္ဘူးတဲ႔..။ေသပါျပီဗ်ာ...။အစ္ကိုပုလိပ္ေရ...ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္္းထဲမွာ
ကတ္စီကြန္..ဘဏ္မွ..ေအာင္ျမင္စြာေငႊလႊဲျပီးပါေႀကာင္း..မက္ေဆ့ခ်္ကရွိေနေသးပါတယ္ဗ်ာ...လို႔အသံနိမ့္န္ိမ့္ေလးနဲ႔..ေတာင္းပန္လိုက္ရတယ္
ခဏေနဦးျပန္စစ္လိုက္ဦးမယ္ေျပာျပီး...တေအာက္ေလာက္မွ...ေအးေအးရျပီလို႔ေျပာေတာ့မွပဲ..ဟူး................။ကၽြန္ေတာ့္သက္ျပင္းေတြအသံထြက္သြားတယ္...အစ္ကိုအစ္ကို..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔
ဘလိုင္းႀကီး..ေငြနွစ္ေထာင္ေပးလိိုက္ရတဲ႔ကၽြနေတာ္ကပဲ...ေလးစားစြာေက်းဇူးစကားေျပာလိုက္ပါေတာ့တယ္..။
ခဏေနေတာ့.....ကၽြန္ေတာ္ရွိေနတဲ႔အရိ္ပ္အာ၀ါသေအာက္ုိ.....လြတ္လပ္လာတဲ႔အျပံဳးနွင့္ေကာင္ေလးကိုေတြ႔လိုက္ပါေတာ့တယ္..။ငါးဆယ္ဘတ္ေလာက္သာတန္ေသာခရီးကိုတစ္ရာ့ငါးဆယ္ေတာင္းေနေသာ..ဆိုင္ကယ္သမားကို
ေငြထုတ္ေပးျပီး...ကၽြန္ေတာ္ကပဲျပန္ျပီး...ေက်းဇူးတင္ပါေႀကာင္းထပ္ေလာင္းေျပာႀကားလိုက္ရပါေတာ့တယ္..။ဘယ္တတ္္နိုင္မလဲဗ်ာ.............ေခတ္ကိုက..အေျခအေနကိုက..ဘ၀ကိုကဒီလိုဖန္လာေနမွေတာ့..ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရႊ႕
ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြရဲ႕ဘ၀..ဒီလိုပဲ...နာလည္းနာႀက..နံလည္းနံႀကေတာ့ေပါ့။.....။ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကကိုယ္ေတာ္ေတြရဲ႕ေက်းဇူးနဲ႕ပိုင္ရွင္ခရီးထြက္ေနေသာအခန္းတစ္ခန္းကို..၀င္ေရာက္ျပီး...သက္ျပင္းနွင့္အတူ..တံခါးမင္တံုးကို
ေဂ်ာက္ကနဲ..ကၽြန္ေတာ္ခ်လိုက္ရေတာ့တယ္..။ဘယ္မွာလဲဗ်ာ.........ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားရဲ႕..စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာလံုျခံဳမႈ...စိတ္္ခ်ရမႈ...ေႀသာ္....ကၽြန္ေတာ္တို႔အခ်ိန္တိုင္းလိုလိုမလံုျခံဳမႈေတြနဲ႕အသက္ရွင္ေနရပါလား...............................................

ကြဲျပားေရာင့္ရဲ

ေမွ်ာ္လင့္ဖြယ္ရာေတြ က်န္ရွိေနေသးတယ္ဆိုလွ်င္ေသာ္မွ မေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေတာ့.......

တေငြ႔ေငြ႔ခန္းေျခာက္လာတဲ့ကံတရား
ငါကအာရံုျပဳထားေပမယ့္
ငါ့ကိုအသံေလးေတာင္မျပဳေတာ့ဘူး
စိတ္ထဲ၀င္ျပီးကူးခတ္မိတိုင္း
ကိစၥအ၀၀အရာမထင္မႈေတြ
ထင္းကနဲျပက္ကနဲ
၀မ္းလည္းနဲတယ္
မ်က္ရည္လည္း၀ဲတယ္
ခရီးတ၀က္မွာ ပ်ံက်အေနအထားနဲ့ပ်ံသန္းသြားလာေနႀကတာ........

စီးႀက
အဆင္ေျပသလိိုေလးသာစီးႀက
ကိုယ့္ဘ၀သူ႔ဘ၀အေႀကာင္းမေျပာေႀကး

သိထားသမွ်
ဘာမွမသိသလုိေနလိုက္
ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါအေပါင္းက်န္းမာေဘးကင္းေစသား.......။

........ Y" size="15.5pt">ရိုးသက္.....

မင္းေႀကာင့္

အခ်စ္ေရ ....
မင္းေႀကာင့္
ေဟာဒီကမၻာေလာက ... ပန္းေတြပြင့္လာရသတဲ့ကြယ္...။

ငါ့မွာေတာ့ .. ရင္ခြင္ပ်ိဳးခင္းတစ္ခုလံုး..ပိုးေတြကိုက်လို႔..။

အခ်စ္ေရ...
မင္းေႀကာင့္..။
အနာဂတ္ဟာ..ေတာက္ပလာတယ္ဆုိ...။
ငါ့မွာေတာ့..
ရည္ရြယ္သမွ်အားလံုး... ကေျဗာင္းကျဗန္ကိုျဖစ္လို႔....။

အခ်စ္ေရ..
မင္းေႀကာင့္..။
ဘ၀ဟာအဓိပၸါယ္ရွိရသတဲ့လား....။
ငါ့မွာေတာ့...
ရွင္သန္ျခင္းကိုနားမလည္နိုင္ေတာ့ဘူး...။

အခ်စ္ေရ
မင္းထြက္သြားေတာ့
ေပြ႔ဖက္ထားရင္းေတာင္းပန္ပါရေစ။............။