ရုတ္တရက္ဆိုင္ေပၚေရာက္လာတဲ့လူနွ
စ္ေယာက္ကိုအသြင္အျပင္လည္းသတိမ
ထားလိုက္မိဘူး..။ဘာစားမလဲေမးျပီးေတာ့မွဒီလူေတြဟာ
..စားသံုးသူေတြမျဖစ္
ေလာက္ဘူးလို႔သိလိုက္တယ္ ။
ဆိုင္ရွင္ဘယ္သူလဲ..အေမးမွာကၽြန္ေတာ္သိ
လိုက္တယ္ ဒီလူေတြ ...ပုလိပ္ေတြပဲလို႔..။ ျမန္မာေတြအေခၚကေတာ့ၾကြက္ေပါ့။
ကားေပၚကိုထိုးတင္လိုက္တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္မွာပိုက္ဆံေတာ့ကုန္ျပန္ျပီေပါ့
ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔
..ဟာ..ကနဲျဖစ္ေနတာကလြဲျပီး ထိုင္းပုလိပ္ကိုေၾကာက္စိတ္က
စိုးစ...ဥ္းမွ်မရွိခဲ့။
။ ...ေတာင္းတဲ့ပမာဏကို ကိုက ေလွ်ာ့ေပးဖို႔ေတာင္းရင္း......
ေသြးေအးေအးနဲ႔ေစ်းဆစ္ေနရေကာင္းလားဆိုျပီး
သေကာင့္သားေတြတင္းလာ
ပံုနဲ႔တူတယ္။ ကို႔ကိုေရွ႕ခန္းကေနျပီး
ေနာက္ခန္းျပန္ထိုင္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ပူလိုက္
တာ..။ ကၽြန္ေတာ္..ဒီအေနာက္မွာထိုင္တာ..မေကာင္းတာလည္းတခါမွမလုပ္
ဖူးဘဲနဲ႔
ရွက္တယ္ဗ်လို႔ ေျပာလိုက္တာကိုပုလိပ္တေကာင္ကျပံဳးတယ္ေလ.။
ဒီလိုနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ...ကြန္ျပဴတာကိုင္မိတဲ့...ျမန္မာအလုပ္သမားတေယာက္ကေတာ့
ထိုင္းရဲေတြရဲ႕ေငြညွစ္မႈေအာက္မွာ.....ရွိစုမဲ့စု
...က်စ္ထားတဲ့..နွစ္ရြက္သံုးရြက္
ထြက္သြားခဲ့ရျပန္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္က...ေသြးေအးေအးနဲ႔ ေျပာတတ္ဆိုတတ္
လူရည္ဆန္႔တဲ့ေကာင္..။ မလည္မ၀ယ္ ေျပာမတတ္နားမလည္..အူေၾကာင္
ေၾကာင္
ျမန္မာအလုပ္သမားေလးေတြဆို..သူတို႔ရဲ႕ျခိမ္းေျခာက္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳး
ေအာက္မွာ...။ဘယ္ေလာက္ေတာင္...ဘ၀ပ်က္သြားၾကျပီလဲ..ကၽြန္ေတာ္ေတြး
ရင္း....ျပည္ပေရာက္အလုပ္သမားေတြအားလံုးအတြက္...ေမာသြားခဲ့တဲ့တေန႔
ပါပဲဗ်ာ..
