ေလာင္းရိပ္မွန္သမွ်ကို…ေဖာက္ထြက္
ေျမာက္တက္ေနတဲ့စိတ္ေတြကခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းေန႔တိုင္းေသာက္ျပီး
အရသာအစစ္ကိုလွ်ာနဲ႔မစား…။နွလံုးသားနဲ႔စားတတ္ေအာင္ေလ့က်င့္ခဲ့တယ္..။
ကိုယ့္ဘ၀နွင့္ကိုယ္ငါ့သားဘယ္သူ႔ကိုမွ…ရွက္စရာေႀကာက္စရာမလိုဘူးေနာ္…
ဆိုတဲ့အေမ့စကား……။ေလာကထဲအေမမရွိလည္းေန႔တိုင္းႀကားေနေသးတယ္အေမ….။
ေက်းဇူးေတြ…တင္ျပီးရင္းတင္လ်က္…
ေသြးထဲက..သတၱိအေမြကတန္ဖိုးရွိလိုက္ေလျခင္းလို႔နားလည္တယ္…။
လူငယ္ဘ၀ဖို္က္တင္ခ်ေတာင္…အားႀကီးသူကိုလဲေနရာက…မ်က္လံုးေတြနဲ႕ထိုးတတ္ဖို႔အေဖသင္ထားခဲ့ေပါ့…။
လက္သီးနွင့္လည္းထိုးဖူးရဲ႕…မ်က္လံုးနွင့္လည္းထိုးဖူးရဲ႕…။
ကြဲေအာင္လည္းထိုးဖူးရဲ႕ထိုးတာလည္းကြဲဖူးခဲ့ေပါ့….။
အားငယ္ျခင္းဆိုတာငါ့…အဘိဓမၼာမွာ…လာရွာလို႔ကေတာ့ရယ္ခ်င္တယ္ေလာက။
အတၱဒီပါ..အတၱသရဏာ…တဲ့…။ႀကည္ညိဳလိုက္တဲ့တရား
ႀသကာသမဆိုဘဲ..ဦးေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်တယ္။
ေမာက္မာေထာင္လႊားစရာမာန ငါ့ဘ၀ထဲ
အျပင္မွာလည္းမရွိအထဲမွာလည္းနတၳိ
ဓာတ္ခြဲတာ…ေ၀ဖန္တာ၀ါသနာပါရင္ေတာ့….။
ငါ့ကိုသာ…ခြဲျခမ္းႀကည့္…။
အတၱနွင့္မာန…ေတြ႔ကိုေတြ႔ရမယ္။
သိထားရမွာက….ငါ့ "မာန"က…ေထာင္လႊားျခင္းမဟုတ္ဆိုတာပဲ……………….။
"အတၱ"ကိုေတာ့ခြင့္လႊတ္ေပး
ကၽြန္ေတာ္က ပုထုဇဥ္ေလးပါ ။
စာတစ္ပုဒ္ေရးတာ
''ငါ" အပုပ္နံ႕ေလးေတြထြက္သြားရင္
ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္လိုက္တယ္လို႕ေျပာေပးပါ။
(ဥကၠာငယ္)
No comments:
Post a Comment